Sadašnji predsjedavajući Predstavničkog doma Paralemntarne skupštine BiH Šefik Džaferović pod sumnjom je da je jedan od krivaca za brutalne i masovne zločine mudžahedina počinjene nad Srbima na području Vozuće i Zenice, što su se oni uopšte desili i što su ostali nekažnjeni, potvrdio je izvor Iskre, nekadašnji pripadnik bezbjednosnih struktura RBiH.
05. 02. 2015. ISKRA, za FBR priredila Biljana Diković
„Šefik Džaferović je, kao načelnik Centra službe bezbjednosti /CSB/ Zenica, u svakom trenutku znao šta se dešava u Odredu ‘El Mudžahedin’. Iako zločini i ritualna odsijecanja glava danas, izazivaju zgražavanje i strah cijelog svijeta, jer predstavljaju jedinstveni način djelovanja ‘Islamske države’ i Al Kaide, Šefik Džaferović nikada nije pozvan na odgovornost“, istakao je naš izvor.
On je naglasio da se u javnosti Federacije BiH ova tema uglavnom izbjegava, dok u Republici Srpskoj, pojedine političke stranke, veoma često, iznose besmislena i licemjerna stanovišta stvarajući dilemu koliko je Džaferović o tome uopšte znao, da li je mogao uraditi bilo šta, koliko je, zaista, odgovoran, te da će se to utvrditi u sudskom procesu pred pravosudnim institucijama BiH.
„Važno je reći da tog procesa i neće biti, ako se nastavi ovako blagi odnos pojedinih medija i pojedinih političkih stranaka prema ratnim zločinima počinjenim prema srpskom narodu, prije svega na području Vozuće, ali i Zenice u cijelini“, rekao je naš izvor.
Prema službenim dokumentima, objekat u kome su se nalazili mudžahedini, Sektor državne bezbjednost CSB Zenica vodio je pod operativnim imenom „Kinšasa“ još od početka 1993. godine.
U sintezi službenih dokumenata i operativnih mjera CSB Zenica od 21. aprila 1995. godine, koji pokriva cijelu 1994. godinu, Odred „El Mudžahedin“ se dovodi u vezu sa uvozom velikih količina oružja, sa kontaktima prema stranim obavještajnim službama, kontraobavještajnom zaštitom koju za njih provodi Ajman Avad, sa vezama i kontaktima sa radikalnim islamističkim grupama u Pakistanu, Egiptu, Saudijskoj Arabiji, kao i sa štampanjem radikalne vjerske literature koja odstupa od shvatanja i praktikovanja islama među muslimanima u BiH.
„Analizirajući do sada sačinjenu dokumentaciju sa objekta ‘Kinšasa’ došlo se do određenih bezbjednosno interesantnih saznanja koja ukazuju na veze jedinice ‘El Mudžahid’ sa počiniocima nekih terorističkih akata.
Terorističke aktivnosti odnose se uglavnom na kidnapovanje i ubistvo engleskih humanitaraca Pola Godala, ranjavanje Sajmona Kinga i Dejvida Kurta, zatim ubistvo jednog egipatskog generala, otmicu oficira HVO-a Živka Totića, te otmice pripadnika jedinice ‘El Mudžahid’ iz zeničke bolnice, odnosno Kazneno-popravnog doma Zenica“, navodi se u sintezi službenih dokumenate Sektora državne bezbjednosti, CSB Zenica, od 22. aprila 1995. godine. Tamo se navodi i saznanja o kontaktu Abu Mealija i Abu Maiza koji se nalazi u Sani država Jemen. Tako sektor SDB-a Zenica navodi da je Abu Meali iskritokovao Maiza, koji se bavi organizovanjem slanja ljudi u Bosnu, rekavši mu da u Bosnu ne može doći bilo ko već samo provjereni i iskusni borci. Isti govori o ljudima iz Bišajira (Pakistan) koji ne ispunjavaju uslove jer nisu dovoljno žestoki u odbrani islama. Meali traži da lica koja dolaze moraju biti žestoki i strpljiva. Sve se to događalo po saznanjima i na očigled Šefika Džaferovića. Džaferović se zalagao da mudžahedini dobiju i državljanstvo BiH. Tako je na primjer 28. aprila 1995. godine uputio zahtjev Ministarstvu unutrašljih poslova u Sarajevo zahtjev za prijem u državljanstvo RBiH za Boukmouri Taieba, rođenog u mjestu El-Medania u Alžiru. Džaferović u zahtjevu broj 21-1/07-204-1735/95 navodi da je Boukmouri pripadnik odreda „El Mudžahid“ 3, Korpusa Armije RBiH od 1.05.1993. godine. Mjesec dana kasnije Džaferović šalje zahtjev da se u državljanstvo primi i državljani Tunisa Mhamdi Sedik ben Mokhtar. Ben Mokhtar je, navodi Džaferović u zahtjevu, pripadnik odreda „El Mudžahedin“ od septembra 1992. godine. Takvih zahtjeva je bilo na desetine.
Pojam terorizam i teroristička aktivnost u BiH nikada niko nije upotrijebio kao definiciju aktivnosti Odreda do 11. septembra 2001. godine, a Šefik Džaferović je još 1994. godine imao sve informacije o djelima terorističke prirode. I dok Džaferović i njegova SDA i dalje štite teroriste, eksplicitno i prikriveno, oni su u suštini još 1994. godine znali da su ova lica izvori terorističke prijetnje i nosioci terorističkih aktivnosti“.
To potvrđuje i dokument pod nazivom „Presjek obrađenih predmeta koji ukazuju na terorističku djelatnost“, koji je Džaferović, u ime CSB Zenica, potpisao 27. aprila 1995. godine.
Nadzor koji je CSB Zenica imao nad Odredom „El Mudžahedin“ u maju se proširio na zajedničku operativnu akciju Vojne bezbjednosti i CSB Zenica-Sektor državne bezbjednosti.
Ta operativna akcija, koja je pokrenuta 12. maja 1995. godine, nazvana je „Vranduk“, a značila je potpuni operativno-tehnički i svaki drugi nadzor nad cijelim Odredom, posebno nad komandom Odreda /“Operativna akcija „Vezir“/, komandantom Odreda Abu Malijem /Operativna akcija „Vazal“/, glavnog obavještajca i bezbjednjaka Ajman Avada /Operativna akcija „Derviš“/ i na kraju svih pripadnika Odreda, njihovih veza i kontakata, od vojno-bezbjednosnih i policijskih organa – Uprave vojne bezbjednosti Trećeg Korpusa i Sektora državne bezbjednosti CSB Zenica.
Operaciju operativnog obuhvata „Vranduk“ odobrili su komandant Glavnog štaba takozvane Armije BiH general Rasim Delić i ministar unutrašnjih poslova takozvane Republike BiH Bakir Alispahić.
Plan i realizaciju akcije vodili su pomoćnik Šefika Džaferovića, načelnik Sektora državne bezbjednosti u CSB Zenica Fevzija Babić i načelnik Vojne bezbjednosti Trećeg korpusa pukovnik Ekrem Alihodža.
U planu realizacije operativne akcije „Vranduk“ navodi se da je cilj akcije „preduzimanje mjera i radnji na dokumentovanju i presjecanju subverzivne i druge protivustavne i protivzakonske djelatnosti jednog broja pripadnika Odreda ‘El mudžahedin’ i njihovih veza“.
Načelnik Uprave bezbjednosti u Generalštabu takozvane Armije BiH general Jusuf Jašarević 13. maja 1995. godine potpisao je dokument u kojem se navodi da „…u cilju praćenja, dokumentovanja i presjecanja obaviještajne djelatnosti, kao i rasvjetljavanja svih aktivnosti pripadnika Odreda ‘El mudžahedin’, a na osnovu tačke 10. i 23. Pravila za rad Službe vojne bezbjednosti predlaže, a komandant Rasim Delić odobrava naredbu o provođenju sljedećih operativnih mjera: tajno slušanje i snimanje (TSS), tajno praćenje i osmatranje (TPiO), tajni pretres (TP) i tajna kontrola poštanskih pošiljki (TKPP).
Operativna akcija „Vranduk“ vođena je sve do kraja rata i obezbjeđivala je punu informisanost CSB Zenica i komande Trećeg korpua o svakom trenutnom kretanju i aktivnosti bilo kog pripadnika Odreda „El Mudžahedin“ a posebno komande tog odreda. Ipak, ni Šefik Džaferović, ni Sakib Mahmuljin nisu uradili ništa da spriječe zločine nas Srbima u Vozućoj i na Ozrenu u septembru 1995. godine, za vrijeme i poslije Operacije „farz 1995″.
Operaciju praćenja i nadzora nad Ajmanom Avadom okončali su 31. januara 1996. godine sa obrazloženjem da je taj dan napustio zemlji i otišao, mada je Avad i danas u FBiH, u Zenici.
„Dakle, Džaferović je, otvoreno sumnjamo, o svakom zločinu bio informisan u trenutku planiranja, a posebno u toku izvršenja i bio je dužan spriječiti izvršenja zločina, ali nije. Znao je ko su izvršioci zločina i nije poduze nijednu mjeru sankcionisanja zločina nad srpskim narodom na Ozrenu. Bio je upoznat i sa načinom na koji su ovi zločini vršeni ritualnim odsijecanjem glava, te mučenja koja su prethodila ovim ubistvima“, istakao je naš izvor.
Džaferović je, sumnjamo, znao i gdje su primarne grobnice ubijenih civila i vojnika srpske nacionalnosti i za premještanje grobnica, ali niti je spriječio, niti je počinioce kaznio.
Sadašnji predsjedavajući Predstavničkog doma Paralementarne skupštine BiH Šefik Džaferović
„Žalosno je voditi razgovor o minimumu političke odgovornosti čovjeka koji je u stvari bio svjedok i saučesnik ovih strašnih zločina i koji je, sumnjamo, učinio sve, da posljedice ovih nedjela i njihovi akteri danas postanu prijetnja evropskom miru“, naglasio je …. .
Tadašnji direktor Agencije za istrage i zaštitu BiH Munir Alibabić 2001. godini obavještava sve državne organe o povezanosti Abu Malija sa terorizmom, ali i sa njegovim identitetima dobijenim u BiH i dokumentima koje koristi.
„Danas ne govorimo samo o Odredu ‘El Mudžahedin’ nego o armiji i brigadama terorista i ubica koje je ovaj odred, za dvije decenije aktivnog djelovanja obučio i proizveo. Za taj stepen bezbjednosne prijetnje danas, najveću odgovornost snosi Šefik Džaferović, ali i jedina ličnost koja je mogla narediti Rasimu Deliću i njegovim generalima da prećute zločine, a završe sa operacijom ‘Vranduk’, a saznanja iz te akcije i dokumenta unište – Alija Izetbegović. Njegova odgovornost je i za zataškavanje tih zločina i skretanje Bošnjaka sa puta građanske svijesti i evropskog islama“, zaključio je nekadašnji pripadnik bezbjednosnih struktura RBiH.
