Rusija je stala u odbranu slobode i istinskih vrednosti. Zahvaljujući sopstvenom iskustvu za kolektivnim Zapadom, narod Republike Srpske bezrezervno stoji na strani Rusije
Pokret na čijem se čelu nalazite nastao je kao izraz težnje srpskog naroda da sebi obezbedi minimum prava u BiH. U vašoj borbi ključna reč je bila referendum. Kako je narod odgovorio na ovaj predlog koji ste izneli pre dve decenije?
Srpski narodni pokret “Izbor je naš” nastao je kao posledica stradanja Srba u BiH. Obični narod, Srbi, koji su živjeli na prostoru bivše Jugoslavije, predosećajući opasnost rata, a prisjećajući se stradanja i genocida koji se desio nad srpskim narodom u Drugom svjetskom ratu, odlučio je da ’91-’92, pa onda sve do ’97-’98 imovinu i imanje koje su generacijama sticali u Hrvatskoj ili Federaciji Bosne i Hercegovine zamjeni sa imovinom Hrvata ili muslimana koji su se nalazili u Republici Srpskoj. Tada sudovi u Republici Srpskoj, pod pritiskom OHR i visokog predstavnika, donose tipsku presudu u smislu poništavanja svih tih ugovora. OHR je donio odluku da se svi sporni ugovori preispitaju sudskim putem, da li su urađeni po zakonu i uz saglasnost obeju strana. Ukoliko se ne zadovolji jedan ili drugi uslov, ugovor se smatra ništavim. Desilo se da su svi ugovori poništavani, a Srbi su izbacivani na ulicu. Jedna od takvih porodica je bila i moja. Formirali smo udruženje “Zajedno do istine”koje se bavilo problemom poništavanja ugovora o razmeni nekretnina. To je bila takva tragedija da sam tadašnjem ministru spoljnih poslova Mladenu Ivaniću rekao: Ovo je tiho umiranje ljudi, uopšte ne se saosjećate s njima i ne dajete im zaštitu. Imao sam razgovore sa mnogim našim političarima, OHR-om, strancima i članovima NATO. Izdali smo saopštenje da ćemo ukoliko se nastavi dalje gaženje elemenata državnosti Republike Srpske stečenih Dejtonskim sporazumom, pa i smjena srpskih političara koji su legalno i legitimno izabrani, sa ostalim nevladinim organizacijama pokrenuti inicijativu za raspisivanje referenduma kojim bi se građani Republike Srpske izjasnili da li su za izdvajanje Republike Srpske iz nametnute BiH. U to vreme visoki predstavnik Pedi Ešdaun je smenio 50-tak srpskih političara. Naše saopštenje su prenjeli svi mediji. To je bila bomba, ili kako je prijatelj rekao: ti si upotrebio čarobnu riječ referendum. To je za mnoge bio šok.
Ljudi tek izašli iz rata nosili su Republiku Srpsku u srcu, a srpski političari u Republici Srpskoj su sa lakoćom prihvatali prenos ovlaštenja sa nivoa Republike Srpske na zajedničke institucije BiH. Između ostalog prenesene su finansije, razne obaveštajne agencije i vojska. Kad smo mi izašli sa idejom o referendumu, narod je skočio od radosti, Naša skromna nevladina organizacija posjetila je skoro svako veće mjesto u Republici Srpskoj. Jedna od poruka je bila “Odbranimo sebe, odbranimo Srpsku izdvojmo Republiku Srpsku iz nametnute BIH”. Obični ljudi su masovno krenuli da potpisuju. Inicijativu smo pokrenuli 5. aprila 2004. godine. Znači sledeće godine, daće Bog, proslavićemo 20 godina od izrečene želje srpskog naroda da živi u državi koju voli. Kada sam dobio prve pretnje, formirali smo novo udruženje Srpski narodni pokret “Izbor je naš”.
Tražili ste od velikih sila pa i UN da se izjasne po pitanju prava Srba na samoopredeljenje. Da li ste dobili odgovor?
Predložili smo održavanje međunarodne konferencije na temu granica na Balkanu. Tu ideju smo kroz otvoreno pismo predložili svim ambasadama velikih sila uključujući i Sjedinjene Američke Države i Rusiju, a takođe i generalnom sekretaru Ban Ki Munu, gdje smo rekli da je potrebno da Savjet bezbjednosti Ujedinjenih nacija organizuje međunarodnu konferenciju o granicama na Balkanu, koja bi definisala ko ima pravo na samoopredeljenje i na kojoj teritoriji. Moj lični utisak jeste da oni nisu zainteresovani za mirno rješenje i da nama slijede sukobi. Tada sam shvatio da je svjetska politika politika laži, prevare, obmane, pljačke i na kraju sile. Svetski centar moći države doživljava kao svoje firme, a predsednike tih država kao svoje imenovane direktore za određene procese. Rušenje Gadafija bio je posao vrijedan 600 milijardi dolara, koje su oni uzeli preko otimanja libijske nafte za koju nisu platili ni cent. Međunarodno pravo je davno pokleklo. U pismu Ban Ki Munu, napisali smo da ukoliko Savjet bezbjednosti i Ujedinjene nacije ne budu imali snagu da zaštite jednu suverenu državu, članicu Ujedinjenih nacija koja je i osnivač UN, jer Srbija nastavlja pravni kontinuitet SRJ, onda će Ujedinjene nacije izgubiti smisao postojanja. Čini mi se da ulazimo u jedan takav proces.
Kada vas neko pita Zašto Rusija, koji je vaš odgovor?
Činjenica je da ne samo srpski narod, već mnogi narodi u ovom vremenu ne mogu da realizuju svoju slobodu. Svesni smo da postoje dve strane – jedna, neprijateljska, koja želi da zagospodari čovečanstvom, svjetskim prirodnim resursima, ona koja kroz zakone promoviše nenormalnost i devijantna ponašanja. Druga je Rusija koja je stala u odbranu slobode i istinskih vrijednosti, tradicije i istine. Srbi su naravno prepoznali svoje mesto. Istovremeno Rusija je pokazala snagu i želju da pomogne manjim narodima i državama i to se desilo u slučaju Sirije. Svesni da imamo istog neprijatelja, a s druge strane istrajni da branimo istinske vrijednosti i slobodu, mi Srbi pokazujemo da smo na strani Rusije, da smo bratski narod, u širem smislu, jedan narod, da delimo zajedničke ciljeve i na kraju da nas spaja vjera pravoslavna. Rusija jeste velika sila, ali ona nema potrebu da osvaja druge teritorije, prirodna bogatstava i nameće vjeru, za razliku od NATO i Zapada gde je pravoslavlje minimalno prisutno. Nesagledivo je velika opasnost za srpski narod ako se nađe na toj suprotstavljenoj strani. S druge strane, sagledavajući kroz šta je prošao ruski narod zadnjih par stotina godina, pa i kroz Sovjetski Savez, jasno je da i srpski i ruski narod prolaze kroz iste zapadne formule negativnog uticaja. Ideja o formiranju i Jugoslavije i Sovjetskog Saveza nametnuta je spolja, u smislu da se preko Sovjetskog Saveza, odnosno Jugoslavije kontroliše ruski narod, odnosno srpski narod. Sva sreća, ta početna ideja je amortizovana. I u aktulenim dešavanjima po pitanju Ukrajine, Rusija rješava posledice aktivnosti Zapada. Kad kažem Zapada, mislim na Engleze, Vatikan, Njemce i tako dalje, koji su prvo djelovali na pojedince, pa onda na grupe otkidajući živo tkivo ruskog naroda, mjenjajući ga i faktički stvarajući veštački identitet koji se kroz vrijeme i sad najočiglednije suprotstavlja ruskom narodu, odnosno samom sebi. Rusija vodi najmudriju politiku u poslednjih 300 godina. Ona je primorana da pomogne građanima Ukrajine da se vrate sebi. Na isti način i mi moramo da pronađemo zajedničko rješenje sa muslimanima, Bošnjacima, kako bi došlo do istorijskog dogovora. Svako uplitanje Zapada je štetno, kako na prostoru bivšeg Sovjetskog Saveza, tako i na prostoru bivše Jugoslavije. Srpski narod je ispunjavajući istorijsku ulogu, prolazio kroz nekoliko faza, faze trpljenja, faze jedne vrste kajanja, vraćanja Bogu, otpora, pobune i na kraju pobjede. Tako je bilo od Otomanske imperije, Hitlera pa na dalje. I ne zaboravimo, da je NATO ili taj centar svjetske moći imao mirnu situaciju na Balkanu, da se kojim slučajem srpski narod odmah predao, sukob sa Rusijom bi se ranije desio.
Originalnim akcijama pokazali ste kakav je odnos srpskog naroda prema Rusiji, ali i prema NATO-u.
Imali smo niz aktivnosti. Recimo naša ideja je poruka Srbi i Rusi sa jednim ja. Znači Srbija-Rusija, odnosno Srbi, Rusi – ja. Organizovali smo i razne performanse u Banjaluci, Doboju i tako dalje, gdje smo vodili jednu vrstu kampanje protiv NATO-a, čak u trenucima kada su naši političari sa radošću pričali o ulasku u NATO. Recimo na Trgu Krajine u Banjaluci puštali smo balone sa NATO znakom i natpisom NATO, a zatim ih gađali pikado strelicama. Taj performans smo nazvali bušenje NATO. Ko probuši NATO pikado strelicom, dobija majicu Srbija-Rusija. Takođe, čestitali smo pobjede predsednika Putina i izbore na razne funkcije – od predsednika Ruske Federacije i Vlade i tako dalje, zatim rođendane, a podršku Rusima u Ukrajini smo pružili u nekoliko navrata 2014. i neposredno pre početka Specijalne vojne operacije. Tada smo ogroman transparent stavili iznad autoputa. Tom prilikom smo poslali i otvoreno pismo podrške Rusima u Ukrajini, preko ambasada u Sarajevu i Beogradu. Znači Srbi Republike Srpske daju podršku Rusima u Ukrajini i to se zove sloboda. Mnogi narodi u Evropi, iako svesni da je Rusija pokušala da zaštiti sunarodnike u Ukrajini kojima se ukida jezik, koji postaju građani drugog reda, kojima se otimaju crkve i manastiri, ne smeju dati podršku ni Rusiji, niti Rusima u Ukrajini. Mi smo u jednoj maloj Republici Srpskoj imali i snagu i želju da to pokažemo i pošaljemo svijetu poruku.
Akcijom u “U čast ruskoj zastavi” odali ste zahvalnost Ruskoj Federaciji zbog stavljanja veta u SB na britansku Rezoluciju o Srebrenici. Sa kakvim bi se posledicama suočio sroski narod, da je ova rezolucija usvojena?
Povodom ruskog veta u Savetu bezbednosti na rezoluciju da se u Srebrenici desio genocid, napravili smo događaj «U čast ruskoj zastavi». To je svojevrsna zahvalnost Rusiji koja bi trebalo da dolazi ne samo iz redova srpskog naroda, nego i muslimanskog, od Bošnjaka, jer to je od ogromne važnosti za postizanje mira ne samo na Balkanu, nego i šire, između pravoslavlja i islama.
Jasno je da politikom «zavadi pa vladaj» centar svjetske moći pokušava da zagospodari čovječanstvom. Na Balkanu on pokušava da izazove sukob između pravoslavaca i muslimana, a jedan od mamaca je i britanski predlog rezolucije o genocidu u Srebrenici. Na ovu rezoluciju Rusija je stavila veto, ali upitajmo se šta je bio cilj Engleske. Iza rezolucije stajala je namera Londona da napravi nepremostivu prepreku između Srba i Bošnjaka i da njome poruči bošnjačkim političarima kako je na najvišem, svjetskom nivou rečeno da su Srbi počinili genocid u Srebrenici, da je Republika Srpska genocidna tvorevina i da bi oni tragom toga mogli da zatraže ukidanje Republike Srpske. A Republika Srpska je garant opstanka Srba na tim prostorima. Srbi su toga svjesni. Takođe, Srbi nikada neće prihvatiti da se u Srebrenici desio genocid. Zanimljivo je da konkretni izvršioci ovog ratnog zločina skoro da nisu ni odgovarali. Dražen Erdemović koji je pobio nekoliko stotina nenaoružanih muslimana, zapravo je Hrvat koji se na volšeban način našao u vojsci Republike Srpske, takozvanom 10. diverzantskom odredu koji izgleda nije ni bio u stvarnoj funkciji vojske Republike Srpske. Sramnom presudom, Haški Tribunal ga osuđuje na sedam godina, mislim da nije ni pet godina odslužio. Znači Srebrenica je još uvek neotkrivena priča koju Englezi koriste kao moguću kartu sukoba između Srba i Bošnjaka. Srbi imaju saveznike Srbiju i Rusiju, a Bošnjaci muslimani recimo Tursku. Zapad čini sve kako bi održavao sukob između pravoslavaca i muslimana koji bi u pespektivi mogao da se prenese na viši nivou između Rusije i Turske.
Da li vaše udruženje možemo mapirati na političkoj karti Republike Srpske, te kakva je vaša komunikacija sa predsednikom Miloradom Dodikom?
Nemam političku karijeru, nikakve ambicije za bavljenje politikom kroz stranački život, niti bilo kakvu funkciju u političkom smislu. Kroz nevladino udruženje Srpski narodni pokret “Izbor je naš” iznosim lične stavove o događajima koji su se desili, koji se dešavaju i koji će se desiti. Rudar sam po profesiji, ali me je život naveo da se bavim ovim pitanjima. U suštini to jeste to politika, ali nije stranačka. Što se tiče Dodika, sjetih se izjave prijatelja, funkcionera i političara koji je rekao da je Dodik došao na moj put. Srećan sam što je tako, iako to nije moj put, već put naroda koji se zalaže za referendum i samostalnost. Priču o referendumu pokrenuli smo u aprilu 2004. godine, a Dodik je prvi put spomenuo riječ referendum u junu 2006. godine. Zahvalan sam mu što je kao predsednik vlade tada izgovorio tu čarobnu riječ, i bez obzira na neka osporavanja i sumnje zbog nekadašnjahih kontakata sa Zapadom kod njega se primilo rodoljublje zbog čega sam uveren da može ući u istoriju srpskog naroda kao jedan od najvažnijih Srba u zadnjih stotinak godina. On bi trebalo da podigne lestvicu svog političkog djelovanja na najviši nivo, zatraži rešenje srpskog nacionalnog pitanja, iznese ga pred svjetsku javnost. Srpski narod čeka srpskog vođu koji će se, ako treba, kao svojevremeno i Rastko Nemanjić, odreći materijalnog i staviti se na čelo srpskog naroda kako bi ostvario najvažniji istorijski cilj . Tada će ga srpski narod nositi na rukama, ko god to bio. To može biti Dodik.
U javnom diskusru sve češće se upotrebljava termin srpski svet. Da li je ova kovanica analog ruskom svetu, i šta u suštini ona znači?
Srpski svijet je svijet bez državnih granica, sa dubokim prožimanjem pravoslavlja, budući da pravoslavlje i Srpska pravoslavna crkva imaju snagu da obrišu aktuelne državne granice. Srpski svijet je svijet vrijednosti, zasnovan na slobodi. On ne može postojati bez Kosova i Metohije, koji čine korijen iz kojeg se srpski svijet napaja životnim sokovima. To je razlog zašto centar svjetske moći, Zapad, hoće da odsječe te korijene koje život znače za srpski svijet, za srpski narod, za Srbe i Srbiju. Iz istog razloga Rusima pokušavaju da odsjeku Kijevsku Rusiju. Slične stvari gledamo i u islamskom svijetu. Njihova strategija je ozbiljna, neprijatelj izuzetno moćan i lukav i mi moramo zbijati redove i stati pod jednu zastavu. Stotinama godina su razdvajali Srbe i Ruse. Jedan od takvih pokušaja bila je i reforma srpskog jezika Vuka Karadžića koja je potisnula staroslovenski jezik. Na tom jeziku napisane su dragocjenosti i na njemu su se naše prabake – srpske, pa ako hoćete i bugarske i ruske, bolje razumjele nego mi danas. Nadam da će u budućnosti doći do dedolarizacije, a zatim i do smanjenja potrebe ljudi i naroda da uče engleski jezik. Zašto mi ne bismo imali svoj jezik – Rusi i Srbi i Bugari i mnogi drugi narodi? To će biti ta strana, pred kojim je zlatno doba.
Alina Arsenjeva
[RIA FAN]
