Germani su uvek pokušavali da tokom tzv. Velike seobe naroda, spreče naseljavanje Slovena prodorom na germanske teritorije, pokazujući ujedno iskonsku želju da „uljeze“ vrate na njihove nekadašnje životne prostore.
Hitler nije ništa naučio od Napoleonovog poraza u Rusiji
Nemci, zabrana atomskog oružja i tvorci prve američke atomske bombe
Jevrejski naučnici- važni saradnici amerike kod konstrukcije atomske bombe
Da li današnji Nemci zaista priželjkuju sopstvene nuklearne bombe?
Piše: P. Rakočević, Štutgart
GERMANI -PRECI NEMACA I POKUŠAJI OSVAJANjA RUSIJE
Brojna germanska plemena, u koja su se kasnije od oko šestog stoleća Nove ere ubrajali i Vikinzi, od svog nastajanja i držanja teritorije između reka Elba i Rajna, pre njih su tu vladali Kelti, su oduvek pa sve do danas, težila da osvajaju tuđe teritorije, pljačkaju i razaraju. Uvek su bili u nekoj borbi ako ne protiv rimskih legija, onda međusobno, jedni protiv drugih istorodnih plemena. Rimljani su Germane nazivali otprilike „dojči“ -znači pripadnicima plemena koja su, navodno „nema“, jer nisu govorila latinski jezik. Tako su germanske skupine vremenom dobile zajedničko ime izgovarano kao otprilike- dojči. Od toga je postao naziv Dojčland, zemlja ili teritorija Dojčana ili na srpskom jeziku Nemčka. Slično važi i za slovenski naziv Nemci. -Bili su to „nemi“ ljudi koji nisu opštili sa Slovenima, ne znajući njihov jezik. Pomenute osobine osvajanja i ratobornosti su verovatno bile uslovljene genetikom. Poznata su svojevremena, dugogodišnja, ali i dosta kasnija vojevanja između pojedinih nemačkih kneževina. Tek u ratu države Nemaca, Pruske, protiv Francuske 1870/1871 g. kada je diplomata i političar Oto fon Bizmark uspeo da na stranu Pruske kraljevine u novonastali tzv. „ Severnonemački savez“ privuče Bavarsku, Virtemberg, Badeniju i Hesen, da bi posle tog rata, kako se u narodu govorilo, na silu „ognjem i mačem“ pod patronatom Pruske, u januaru 1871. u dvorcu Versaj proglasio Nemački rajh. Rajhu su pristupile još neke manje nemačke državice i kneževine. Proklamacijom je proglašen monarh tog saveza, sada Nemačkih država – vladar Pruske Vilhelm Prvi.
GERMANSKA PLEMENA SU ODUVEK POKUŠAVALA DA POKORE SLOVENE
Pomenimo da su Germani uvek pokušavali da tokom tzv. Velike seobe naroda, spreče naseljavanje Slovena prodorom na germanske teritorije, pokazujući ujedno iskonsku želju da „uljeze“ vrate na njihove nekadašnje životne prostore. Ali i da zavladaju slovenskim teritorijama. Prvi počeci germanskog naseljavanja dela Rusije datira od pre oko 1200 godina. Veći talasi željenog naseljavanja Germana, znači Nemaca u Rusiju -počelo je pod carem Ivanom Trećim od 1478.g. i trajalo je više vekova. Kako vidimo, taj „drang nah osten“ (prodor na istok) je među Germanima postojao oduvek ali se tek dosta kasnije jače iskazao- npr. posle skidanja sa prestola ruskog cara Petra Drugog dvorskim i -neki istoričari tvrde seksualnim avanturama njegove supruge i njenim samopostavljenjem na carski presto 9.7.1762.g. Ona je, navodno, samu sebe proglasila caricom Rusije -Katarinom Velikom. Ranije, pre udaje za Petra Drugog, bila je nemačka princeza predugog imena Katarina- Sofija- Avgusta-Frederika od Anhalta, Cerbsta i Dornburga. Istoričari kažu da je odmah po osvajanju prestola počela da u Rusiju dovodi hiljade nemačkih trgovaca, stručnjaka i deo vlastele, da bi nekako u korist Nemaca „okupirala“ ruske teritorije veoma bogatih prirodnim resursima. Doseljavanje Nemaca trajalo je sve do Velikog rata. Računa se da je 1914. g. na teritoriji Carske Rusije po tadašnjem popisu, već živelo 2.448.500 Nemaca.
SORBI, ZORBI ILI LUŽIČKI SRBI- PLEME SLIČNO I SRODNO SA SRBIMA?
Jedno staro slovensko pleme je pristiglo na teritoriju Germana negde u šestom veku Nove ere. Potomci tog plemena opstali su do danas oko grada Lauzica U Istočnoj Nemačkoj. To su tzv. Sorbi -neko ih „čita“ i kao Zorbi, ili kako se u Srbiji često nazivaju Lužički Srbi. Oni su, tvrde stručnjaci, genetski istog porekla kao i Srbi! Čak, kažu lingvisti, i jezik je sličan. Ali ta priča o genetskoj sličnosti -ma koliko se njima kao manjem narodu od Srba to ne sviđalo, i Hravti, su genetski najverovatnije, sa bar 50% istih genoma kao Srbi, tvrde genetičari sa prestižnog Havard unuverziteta, nastali prenošenjem gena od- Srba! Pomenutih Sorba ima i danas u Nemačkoj oko 40.000. Priče da su Sorbi osnovali grad Berlin su po novijim saznanjima netačne. Nemci su od Sorba prihvatili njihov naziv za nekada pa i sada glavni grad Nemačke -Berlin. Najpoznatiji Sorbi u Srbiji i srpskoj istoriji bili su srpski general Pavle Jurišić-Šturm i njegov brat poručnik Jevgenije Jurišić-Šturm. Oni su posle učešća u Prusko-Francuskom ratu na poziv Srpske vojne komande došli u Srbiju da pomognu srpskoj armiji. Učestvovali su u svim ratovima koje je Srbija vodila zaključno sa Velikim ratom. Porodično su se prezivali Šturm (na nemačkom juriš) -pa su zato, dolaskom da do kraja života žive u Srbiji, uzeli prevod svog prezimena na srpski jezik postavši Jurišići.
NAPOLEON JURIŠAO NA MOSKVU SA OKO 130 DO 200 HILjADA NEMAČKIH VOJNIKA
Interesantno je znati, da je u Napoleonovom pohodu na Rusiju 1812.g. -kako tvrde istoričari, sa od 350.000 do 500.000 vojnika bilo i od 130.000 do preko 200.000 Nemaca. Zahvaljujući izuzetnoj borbenoj taktici generala Kutuzova i ruske vojske u celini, ali ne kako se često piše samo „ciči zimi“ -nego najviše nestašici hrane, jer se Napoleonova armija kretala delovima Rusije ka Moskvi gde skoro nije ni bilo stanovnika pa tako ni hrane za plenidbu. Zato je Napolenova invazija na Rusko carstvo sa gladnim vojnicima propala. I pored ulaska u od Rusa spaljenu i od stanovnika napuštenu Moskvu, Napolen nije našao ni smeštaj po jakoj zimi- ni hranu. Nastalo je opšte povlačenje. Na polazne položaje sa početka ofanzive vratilo se samo oko 60.000 preživelih Napoleonovih vojnika!
Novi, ratni pokušaj osvajanja Rusije posle Napoleona, Nemci su u zajednici sa vojnom silom Austrougarske započeli od 1. Avgusta 1914.g. Tog dana je Rusija, da bi pomogla Srbiji, objavila Nemačkoj i Austrougarskoj rat. Carska Rusija, nažalost, nije bila dovoljno spremna za rat pa je bilo i nekoliko važnih pobeda Nemaca i Austrougara nad ruskom vojskom. Ipak, neki istoričari sled događaja posmatraju malo drugčije. Naučeni Napoleonovim porazom, da se nešto slično može dogoditi i njihovim armijama, nemački carski obaveštajci su korumpirali Vladimira Iliča Uljanova -zvanog Lenjin, koji je u izgnanstvu tavorio u Švajcarskoj jer je zbog svojih komunističkih ideja usmerenih protiv monarhije morao da izbegne iz Rusije. On je očigledno, svojim obećanjima o pravdi i bolljitku života naroda, imao još uvek izvestan uticaj na bar deo siromašnog i gladnog stanovništva svoje postojbine. Zato su ga Nemci potplatili sumom od 3 miliona maraka u zlatu, po nekim izvorima čak i sa 20 miliona maraka u zlatu, tajno ga preko Nemačke, zatim i Finske prebacili do Petrovgrada gde je „kupljeni“ Lenjin proveo sa svojim boljševicima oktobra 1917.g. poznatu Oktobarsku revoluciju i srušio carstvo. Odmah se postarao, kao nemački plaćenik, da sa zavojevačima Nemačkom i Austrougarskom postigne primirje koje je itekako izgledalo kao gubitak rata -jer se Rusija morala odreći dosta velikih delova svoje carske imperije u korist Nemačke.
HITLER NIJE NIŠTA NAUČIO OD NAPOLEONOVOG PORAZA U RUSIJI
Samo 23. godina kasnije, Austrijanac samo sa osnovnoškolskim obrazovanjem, Adolf Hitler, je i pored potpisanog ugovora sa tadašnjim Sovjetskim Savezom o nenapadanju i saradnji kod podele Poljske, ignorišući loša iskustva Napoleona ali i lukavstvo Nemaca u Velikom ratu, zapamćeno kao saznanje- da „ako ne možeš da pobediš protivnika ti ga podmiti i kupi“- krenuo u novi nasrtaj na Rusiju. Kako je ta invazija na SSSR prošla- dobro znamo bar mi, starije generacije Srba jer smo to učili u srednjim školama. Posle kapitulacije Nemačke osmog na deveti maj 1945. godine, Nemačka je bila razbijena u nekoliko delova. Sovjetski savez je okupirao istočni deo, a zapadni deo je administrativno i okupaciono uz stacioniranje pobedničkih trupa podeljen između Amerikanaca, Engleza i Francuza. I pored stacioniranja okupacionih trupa, 1949. g. je proglašena država imena Savezna Republika Nemačka- a Rusi su slično učinili sa istočnim delom osnivanjem Nemačke Demokratske Republike -DDR. Sjedinjene države Amerike imaju još uvek, znači i 80 godina pose kapitulacije Nemaca, svoje baze i okupacione trupe na teritoriji Zapadne Nemačke. One se sada smatraju „odbranbenim trupama“ od eventualnog napada Ruske Federacije na Nemačku!?
NEMCI, ZABRANA ATOMSKOG ORUŽJA I TVORCI PRVE AMERIČKE ATOMSKE BOMBE
Već prva zapadnonemačka vlada tada ostarelog kancelara Konrada Adenauera je još te 1949. g. ali i nešto kasnije, potpisala nekoliko „večito važećih“ međunarodnih ugovora da se zapadnonemačka država odriče prava proizvodnje nuklearnog naoružanja. Na tome su posebno insistirali Amerikanci. Oni su znali da je više Hitlerovih naučnika u poslednje dve ratne godine pomno radilo na pokušaju izrade atomske bombe, što nije ni čudo jer su imali zaista više briljantnih fizičara -od Ota Hana koji je u laboratoriji kao prvi naučnik uspeo da razbije atom urana 235 i naslutio pri tome moguću „lančanu reakciju“ i oslobađanje ogromne količine energije, pa zatim i Valtera Bota, Vernera Hajzenberga, (on je posle kapitulacija Nemačke očigledno pao u ruke Rusa. U Rusiji se dokazao kao jedan od važnijih saradnika na konstrukciji prve ruske nuklearne bombe), zatim Karla Fridriha fon Vajcsekera i mnoge druge. Pa je Nemce, na presiju Amerikanaca, potpisanim ugovorima trebalo sprečiti da i kasnije, u korist novonastale države, rade na konstrukciji nuklearnih bombi! U pomenutim ugovorima nigde ne stoji da je bilo zabranjeno okupacioim silama, od kojih su u to vreme jedino SAD i Britanija imale svoje atomsko naoružanje, skladištenje atomskih bombi u njihovim bazama u okupiranoj Nemačkoj i kasnije, da u slobodnoj državi Nemaca, lageruju atomsko naoružanje i transportne sisteme bombi- teške bombardere i dugometne raketne sisteme.
JEVREJSKI NAUČNICI- VAŽNI SARADNICI AMERIKE KOD KONSTRUKCIJE ATOMSKE BOMBE
Pomenimo da su posebno važne pozicije u vreme izrade prve američke nuklearne bombe imali čuveni fizičari jevrejskog porekla. Neki od njih su iz Nemačke i Evrope uspeli da od Hitlerovog holokausta izbegnu u SAD. Evo imena samo nekih od njih: mađarski Jevrejin Edvard Teler, kasniji „otac“ hidrogenske bombe, nemački Jevreji Leo Scilard i Samuel Kon, italijanski Jevrejin Enriko Fermi i takođe nemački Jevrejin Klaus Fuks. On je početkom progona Jevreja u Nemačkoj pobegao u Englesku a odatle od Britanaca poslat u SAD, gde je, kao izvrstan fizičar, došao na rad u tajnim pogonima u gradiću Los Alamos. Njegov šef je bio „otac“ američke atomske bombe -vođa atomskog projekta „Manheten“, ekscelentni fizičar Robert Openhajmer, poreklom nemački Jevrejin, rođen u SAD. Za Fuksa je dokazano da se bavio špijunažom i da je Rusima otkrio sve pojedinosti konstrukcije prve atomske bombe u istoriji čovečanstva. Klaus Fuks je u Englesoj, posle isporuke Amerikanaca nakon završetka rata, osuđen 1950 g. na 14 godina robije. 1958 g. je pomilovan pa je, po sopstvenoj želji, prognan u komunističku Istočnu Nemačku. Da je Fuks bio američki državljanin dobio bi smrtnu kaznu. Englezi su ga osudili blaže jer je, eto, špijunirao za u Drugom svetskom ratu savezničku državu SSSR. Tako su i Rusi, zahvaljujući Fuksu, bili brže u stanju da sa manjim ljudskim potencijalom i sa manje utrošenog novca konstruišu svoju prvu nuklearnu bombu. U Americi je u potpuno novosagrađenom, strogo čuvanom delu gradića Los Alamos, ali i u drugim gradovima SAD, -po nekim procenama 150.000 ljudi, po nekim tvrdnjama čak i do 600.000 ljudi svih stručnih i naučnih profila, radilo na konstrukciji i proizvodnji prve nuklearne bombe! U to vreme je taj uspešni pokušaj koštao više od 2 milijardi dolara, ili današnjih od 20 do 30 milijardi $. Tolike resurse Hitlerova Nemačka -i pored izvrsnih fizičara, u poslednje dve godine ratovanja nije imala -iako su naučnici bili na putu ka stvaranju svoje prve atomske ili tzv. nuklearne bombe, najsmrtonosnijeg oružja u istoriji čovečantva.
Prebogati Amerikanci, tada najjača industrijska i ratna sila sveta, su bili prvi proizvođači i po izričitom odobrenju tadašnjeg predsednika SAD Harija Trumana, umesto da bombu, po prvobitnom planu ispale na Hitlerovu Nemačku , koja je kapitulirala pre završetka američke atomske bombe, i prvi koji su sa dve bombe bačenih na Hirošimu i Nagasaki, naterali Japance na bezuslovnu kapitulaciju. Time su po rečima mnogih savremenika, jer je i Japan već bio vojno bačen na kolena i pred kapitulacijom, Amerikanci počinili svojevrstan strašan genocid. Trumanova „odbrana“ od te tvrdnje je bila da je tako, za oko 200.000 američkih vojnika koji bi poginuli u završnoj fazi invazije na Japan, upotrebom atomskih bombi, smanjen broj američkih žrtava. Znači, ako su tzv. Zapadnjaci u pitanju, svako zlodelo ima i svoje opravdanje!
DA LI DANAŠNjI NEMCI ZAISTA PRIŽELjKUJU SOPSTVENE NUKLEARNE BOMBE?
Nemci, kao što smo pomenuli, su se svojevremeno za uvek odrekli prava da proizvode svoje nuklearno naoružanje. Ipak danas, 80 godina posle Drugog svetskog rata, i od Nemaca juče i danas potenciranog, sufinansiranog i isporukama oružja Ukrajini pomognutog rata, da u ime NATO pakta ratuje protiv Ruske Federacije, plašeći se da će Ukrajina izgubiti taj rat i da će im ruske trupe opet doći veoma blizu granice Istočne Nemačke, se čuje zahtev da bi i Nemačka morala da ima svoje nuklearno oružje. Neki nemački političari desničarske orijentacije, koji sebi nisu izbili iz glave sećanja na Hitlerove genocidne ratove protiv Slovena i drugih naroda, zahtevaju da se preispita mogućnost da i nemačke oružane snage -Bundsever, ako već ne bi i dalje smele da proizvode sopstveno nuklearno oružje, onda da bar dobiju pravo samostalnog odlučivanja, bez saglasnosti SAD i NATO, čiji su članovi od osnivanja te zločinačke organizacije, po sopstvenim procenama kada i na koga da ispale- naravno prvenstveno na nikada od njih osvojenu Rusiju, rakete sa nuklearnim bojevim glavama! Izgleda da se sve više, čak i mlađih generacija Nemaca „zagreva“ za tu suludu ideju.
MEDVEDEV: RUSKE NUKLEARNE BOMBE MOGU DA UNIŠTE PROTIVNIKE NA CELOM GLOBUSU!
Ne tako davno, ruski političar Medvedev je Nemcima, a pre nekoliko dana i Donaldu Trampu, kratko i jasno odbrusio da bi u slučaju samo nemačkog ili i kompletnog NATO napada na Rusiju, ruske nuklearne bombe, nošene najsavremenijim superbrzim raketama od Evrope i Nemačke napravile prah i pepeo!
Na slici: Ruski turbo-elisni bombarder Tupoljev TU 95 iz šezdesetih godina prošlog veka. Iz takvog aviona je bila izbačena bomba-car ruskog kodnog imena RDS 220, NATO vođena pod kodom AN 602. Foto RAF/MOD
Na slici: Model bombe RDS 220, NATO kod AN 602 -kao maketa originalne veličine u muzeju atomskih bombi u gradu Sarov. Foto: grad Sarov
Snimak iz satelita: žuti krug označava totalno uništenje Pariza u prečniku od 35 km a crveni moguće prostorno teško uništenje dejstvom jedne jedine ruske AN 602 hidrogenske bombe zvane bomba -car (Foto: Vikipedija)
Ako znamo da je ondašnji SSSR još 30.10.1962. na severu države -na Novoj zemlji, ekpeimentalno detonirao najjaču u istoriji čovečanstva napravljenu hidrogensku bombu, po navodu SAD čak i 4000 (!) puta jače od bombe bačene na Hirošimu, ne znajući koliko takvih bomba zvanično i danas poseduju Rusi u svom arsenalu atomskog naoružanja, treba pretnju Medvedeva svatiti sasvim ozbiljno! Inače ta hidrogenska bomba-car je bila predviđena da ima eksplozivnu snagu od 100 megatona TNT -a to bi izraženo u tonama klasičnog eksploziva bilo 100 miliona tona ili oko 100 milijardi kilograma TNT-a! Znači sa 100 MT eksplozivnog dejstva ruska bomba AN 602 bila bi i do 8000 puta jača od američke bombe bačene na Hirošimu! Po pisanju ondašnje ruske štampe, hidrogenska bomba-car na čijoj konstrukciji je kao šef tima radio kasniji veliki protivnik sovjetskog sistema čuveni fizičar Andrej Saharov, je kao probni eksperiment mogućeg razaranja bila ograničena na snagu eksplozije od samo 50 megatona TNT -kako bi se eventualno smanjila jačina radijacije. Amerkanci su merenjima potresa dubljih slojeva zemljeine kore izračunali da je jačina prve bombe-car iznosila čak i 57 megatona TNT-a. Inače, pomenimo za zainteresovane, da je bomba-car težila oko 27 tona, bila je dugačka 8 metara prečnika 2,1 metar, a na mesto eksplozije ju je transportovao tadašnji, u odnosu na brzine današnjih raketa neverovatno spor najveći ruski bombarder Tupaljev TU 95. Tempirano je eksplodirala na visini od oko 4000 metara i iza sebe ostavila strašnu pustoš prirode,tog inače ne nasenjenog dela SSSR-a.
Nije poznato koliko AN 602 bombi još uvek poseduje Ruska Federacija, ali se pouzdano zna, da savremene ruske mega-brze rakete mogu sa lakoćom da lansiraju tu i po težini ogromnu bombu na bilo koji određeni cilj na planeti. Čak i da protivraketni sistemi protivnika reaguju na lansiranje supersoničnih ruskih raketa kao odbrana od udara, stručna štampa tvrdi da nije moguće da sve rakete- nosači super hidrogenskih bombi budu još u toku naleta uništene! -Bar 10 do 20% njih ipak pogađa- u elektronici navođenja raketa memorisane ciljeve. Zato je, valjda kao opomena Nemcima, ali očigledno posle suludih Trampovih izjava opomena i rukovodstvu SAD, da ne dozvole da Nemci počnu da se igraju sopstvenom proizvodnjom nukllearnih bombi. Ili pak da dobiju pravo da nezavisno i van okvira SAD i NATO odluka, koriste na nemačkoj teritoriji lagerovane nuklearne bombe. Nemci su se iz Drugog svetska rata, iako poražena država, uz ogromnu posleratnu američku finansijsku pomoć od 1945/1946. izvukli kao ekonomski pobednici. A sve to je imalo za cilj da, ako bi došlo do rata SAD protiv Rusa, -ili obrnuto, čega su se plašili planeri u Pentagonu- Ministarstvo odbrane SAD, tačnije Ministarstvo rata, ne bi morali da ginu Amerikanci nego -Nemci! Danas to rado čine Nemci i Francuzi gurajući u rat protiv Ruske Federacije ne svoju vojsku nego Ukrajince, pod čizmom lošeg glumca i još goreg komedijanta Zelenskog. Sve to naučeno od Amerikanaca, zar ne?
NADA, TAKO SE GOVORI, UMIRE POSLEDNjA
Možda je interesantno pomenuti da nemačka „glad“ za litijumom koji bi dovlačili trovanjem predivne, pitome okoline Podrinja iz Srbije, se ne bazira samo na proizvodnji akumulatora za elektro automobile. Nego bar delom i na činjenici da je Andrej Saharov kod konstrukcije bombe-car koristio i dobru količinu litijum-dojtorida kao vrstu svojevrsnog pomoćnog „upaljača“ lančane reakcije. A to jedinjenje se dobija -iz litijuma!
Nadajmo se da će kod sve tri strane- SAD- Ruska Federacija- Nemačka pobediti razum. Kao i kod Engleza i Francuza. I da nikada neće doći dotle, da neka od vlasnica nuklearnog naoružanja kao prva pritisne na dugme za start raketa sa nuklearnim bojevim glavama. A to bi mogli da budu i drugi vlasnici atomskog oružja kao -Izrael ili Severna Koreja, Pakistan ili Indija i Kina, ili pak neka od tzv. država sa „neuračunljivim vođstvom“- koja teži konstrukciji sopstvenih nuklearnih bombi, kao npr. Iran. A možda, kako se poslednjih dana čulo i Nemačka, koja potajno, ali zvanično još ne potvrđeno, bi da se očigledno rado pridruži „atomskom klubu“. Ona možda samo indirektno (tek!) opipava reakcije Velikih sila. Nemci, znajući za razarajuće kapacitete bombi Rusije a verovatno ni SAD nisu na tom polju slabije, morali bi da budu svesni šta pričaju i čemu eventualno teže. Jer uz posedovanje bombi uvek postoji i mogućnost željene upotrebe. Svet bi zaista, delovanjem sumanutih vladara, i posedovanjem atomskog naoružanja, mogao da bude gurnut u u totalnu propast!
